smakołyki (2)

dziś o jedzeniu, które bardzo lubię, a które rzadko robię. tak rzadko, że sama się sobie dziwię.  i nie mam na myśli marcinka, który jest lekki jak chmurka i składa się z dziesiątek cienkich warstw. ani sękacza, wymagającego opiekania nad rusztem setki jaj. chodzi mi o smaki, które znam od dziecka i które są dziecinnie proste w wykonaniu. a mimo to rzadko je robię. tak rzadko, że sama się sobie dziwię. bo sam dźwięk słów fasolka po bretońsku wprawia moje ślinianki w zachwyt.  

zacznijmy więc od fasolki. uwielbiam. im większa fasola, tym lepiej :-) namoczyć na noc, zagotować, dodać cebulę przyrumienioną na złoto z aromatycznymi przyprawami i sporą ilością koncentratu pomidorowego. królewskie danie, które (prawie) samo się robi. wiem: ktoś musi pokroić cebulę. wiem.

placki ziemniaczane. wspomnienie z dzieciństwa na temat placków, to tata trący ziemniaki i trący i trący (...) wtedy placki były wyzwaniem. dziś są inne czasy, a mój robot uwija się z tym zadaniem w minutę. plus/minus :-). trochę oleju do smażenia i jedno z moich ulubionych dań gotowe. a mimo to rzadko je robię. bardzo rzadko.

łazanki z kiszoną kapustą i grzybami. to moja (uproszczona) wersja pierogów. proste i pyszne danie, które wszyscy (moi znajomi) lubią. lubicie? 

jabłka w cieście. najlepszy jesienny podwieczorek. pokrojone jabłka + ciasto naleśnikowe + odrobina pudru. są chętni ?

na tym powinnam skończyć. ale.

wspomnę o gołąbkach. które - gdyby nie konieczność odrywania liści od kapusty - też mogłabym zakwalifikować do prostych dań. przygotowanie kapusty - która jest moją ulubioną częścią gołąbka - sprawia, że jest to - dla mnie - poziom high level. a bardzo, bardzo lubię :-) 

ps1: macie ulubione dania, które rzadko robicie ?

ps2: macie jakiś patent na tę kapustę ?