do siego roku

spełnienia marzeń :-)

sylwestrowe planowanie

miasto w tym tygodniu spokojne jak mało kiedy. młodzież ma ferie :-). puste autobusy. niewiele aut. ulice jaśnieją lampami i lampionami. cudownie oświetlona galeria w centrum.  

mieliśmy piękne plany na jutrzejszy wieczór: ja, Leo i piżamy. w opcji de-lux: toast z sąsiadami. tymczasem zostaliśmy wyciągnięci na wieczór urodzinowo-sylwestrowy do kina. ciekawa odmiana.  

niezapowiedziane szaleństwo sobotniej nocy należy zrównoważyć :-). dlatego zanim wieczorem włożę coś błyszczącego, od rana nastawiam się na błogie lenistwo. łóżkowo – piżamowe. powłóczyste. z książką w reku.  z herbatą u boku. z pyszną zupą koło południa. już jutro :-)

końcowe odliczanie

święta nieodmiennie, co roku, bez wyjątku, napawają mnie radosnym podnieceniem. przed magiczną zmianą roku wyciszam się. przychodzi nostalgia. jaki był mijający rok ? jaki będzie nadchodzący ? 

kilka lat temu, usłyszałam w radio sondę. reporter zadawał przechodniom pytania: jaki był Pani/Pana największy sukces? jaka największa porażka? niby nic, a jednak to bardzo osobiste pytania. zadawałam je znajomym. wielu wymigało się od odpowiedzi. zaskoczył mnie Adaś – wzór cnót różnorakich.  ocean cierpliwości, oaza spokoju. zapytany o największy sukces, odparł (mówiąc o sobie i Ani):
udało nam się umeblować mieszkanie i się przy tym nie pozabijaliśmy.
największa porażka?
bardzo mało brakowało …


wieść niesie, że 2012 ma być wyjątkowy. nie tylko ze względu na Polsko-Ukraińskie EURO ;-) nie tylko dlatego, że jest przestępny. ma być początkiem nowej ery w dziejach ziemi.  

ciekawe, prawda ?

lubię poranki

grudniowe – choć ciemne – rozświetlam blaskiem lampek choinkowych.  lubię poranny bezruch. ciszę. lubię te chwile, gdy zmrok powoli ustępuje miejsce światłu budzącego się dnia. sączę zieloną herbatę, która o tej porze smakuje wyśmienicie.  delektuję się. chłonę spokój. zbieram siły. mimo powoli ustępującej senności: jestem szczęśliwa.

i już po ...

święta minęły w okamgnieniu. było rodzinnie, choć nie tak wesoło jak kiedyś u szwagra. za rzadko się widujemy – ot co. prezenty nie zmieściły się pod choinką. kolędowaliśmy do późnego wieczora. udało się nie narzekać na brak śniegu ;-). i gdy dopijaliśmy ostatnią kawę, tematy zaczęły się rozkręcać i płynąć od jednego do drugiego.  idzie wiosna, więc może będziemy spotykać się częściej. wróciliśmy objedzeni i rozleniwieni – wyjątkowo niedługą - przerwą świąteczną.

Adaś zaprosił nas na sylwestra na zaległe urodziny. będą znajomi, których 100 lat nie widzieliśmy. tymczasem delektujemy się ostatkami makowca.   i tym, że dzień będzie coraz dłuższy :-)

wesołych świąt :-)

spokojnych, pełnych radości i rodzinnego ciepła. pachnących choinką i barszczem. i kapustą z grzybami. rozbrzmiewających kolędą i śmiechem.

w e s o ł y c h      ś w i ą t  :-)

choinkowo

prezenty prawie wszystkie kupione. dwa już nawet wydane: byliśmy u chrześnicy. dostała szmacianą lalkę - najładniejszy prezent pod tegoroczną choinką :-). parę zakupów jeszcze w drodze i dla mamy muszę coś dokupić. już wiem co i gdzie, więc ok. wczoraj chciałam się zabrać za pakowanie, i okazało się że nie mam papieru ... to się nazywa szczęście ;-) 

w sklepach tłumy. z jednej strony dobrze, bo świadczą o tym, że ludzie mają pieniądze. z drugiej jednak nie lubię tłoku. staram się unikać zatłoczonych miejsc. 

kulinarne przygotowania zakończone. zrobiłam krokiety z kapustą i grzybami. tym razem bez panierki, bo panierka nie jest moją ulubioną częścią krokieta . przygotowałam gołąbki z warzywami - pierwszy raz z takim nadzieniem, więc mam nadzieję, że będą pyszne. upiekłam pasztet - wyszedł super :-).  na próbę kisiliśmy barszcz - nie  udał się niestety - i rurami ściekowymi popłynął do morza ;-).  na weekend upiekliśmy makowiec - tradycyjny, zawijany. prawie cały zjedliśmy. sami. w tygodniu planuję upiec mocno bakaliowy keks. zawsze był u mnie w domu i uwielbiam. oprócz tego piernik - pierwszy raz w życiu. na piernik są już chętni - wiec po świętach będą goście :-). 

w sobotę wysłaliśmy kartki z życzeniami .

czy o czymś zapomniałam? może tak, ale to nie ma znaczenia, bo i tak bardzo się cieszę na te święta :-)

 

królowa lasu ;-)

po prawdzie, z lasem niewiele ma wspólnego. ale muszę – nieobiektywnie – przyznać, że jest piękna (!). króluje w domku od mikołaja (nasza tradycja). nadal nie mogę się nacieszyć. co rano, jak tylko wstanę, zapalam lampki, i w domu od razu robi się miło. nie włączam innych świateł. nie zasłaniam okien, żeby sąsiadom też było miło :-) 

dziś w cukierni widziałam makowiec - marzenie. śmiał się do mnie z wystawy. i właśnie dlatego jutro piekę na weekend makowca :-)

grudzień miesiącem pomarańczy

zapach świąt, to dla mnie, m.in. zapach pomarańczy. ilekroć zamykam oczy i myślę o świętach, powraca do mnie z niezmienną intensywnością. jest to o tyle niezwykłe, że nieczęsto jadam pomarańczowe kule. można by rzec: rzadko. jestem lokalną patriotką. staram się jadać to co tu i teraz. mój owocowy świat to jabłko i spółka ;-).

ale gdy trawę pobieli pierwszy szron … nadrabiam całoroczne zaległości. na stole niepodzielnie królują pomarańcze :-). nie umiem tego wytłumaczyć. po prostu p o t r z e b u j ę.  no i ten zapach… wprowadza mnie w świąteczny nastrój. po nim już tylko grzyby i choinka :-). 

obieram więc kolejne owoce. tata robił to jak Bóg przykazał: dzielił skórkę nożem na cząstki i zdejmował, rozchylając, jak płatki kwiatu. ja mam swój unikalny sposób. obieram jak jabłko ;-). ostrożnie zdejmuję białą błonkę i gotowe. całe mieszkanko staje się pomarańczowe :-). czasami wbijam w skórki goździki. kładę na kaloryfer, albo robię z nich świeczniki. mmm…

pomarańcze i klementynki. chcesz jedną teraz ?

podręcznik wojownika światła p.coelho

to elementarz mądrych myśli. trudno było wybrać. ale ponieważ wojownik nie boi się wyzwań ;-) :

„wojownik skupia się na maleńkich cudach codzienności. jeśli potrafi w nich dojrzeć to, co piękne, znaczy to, że i on nosi w sobie piękno, bowiem świat jest zwierciadłem, w którym odbija się twarz każdego człowieka. i choć wojownik dobrze zna swoje wady i ograniczenia, robi co w jego mocy, by zachować pogodę ducha w trudnych sytuacjach. ostatecznie, świat zawsze stara się przyjść mu z pomocą, nawet jeżeli wszystko wokół wydaje się temu przeczyć.”

polecam na dobry początek dnia. w chwili smutku. i bez powodu :-)

przedświątecznie

do wigilii pozostały dwa tygodnie a zimy ani śladu. nie można dać zwieść się jesiennej aurze: święta tuż, tuż. nie jestem zwolennikiem wywracania życia do góry nogami, ale jakieś przygotowania poczynić należy :-).
w tym roku wigilia – po raz pierwszy – u siostry Leo :-).  my załatwiamy owoce. przygotuję krokiety z kapustą i grzybami, gołąbki i świąteczny pasztet. postaram się upiec piernik. według przepisu , który w ubiegłym roku dostałam od Ani. bardzo aromatyczny. u szwagierki na pewno nie będzie barszczu i pierogów. dla mnie to kwintesencja smaku wigilii. ale ciekawią mnie ich dania.
do obdarowania jest 7 osób :-). plus moi rodzice, plus chrześnica. w sumie 10 prezentów. wczoraj wyruszyłam na poszukiwania. pierwszy prezent kupiony :-). drugi jedzie kurierem. pozostało 8.  
muszę pamiętać o śpiewnikach, bo nie wszyscy znamy kolędy :-).
plan na dziś: wypisać kartki. no i mam gości, więc piekę ciasto z gruszkami :-)

chocolate time

zdjęcie z sieci

czekolada to moja słabość. lubię ją w prawie każdej postaci. ze względu na biodra staram się jednak ograniczać. dlatego delektuję się każdą kostką i każdym łykiem. każdym kęsem ciastka :-). a ciastka czekoladowe bywają pyszne … 

jest film pt. „Czekolada” z Juliette Binoche i Johny Depp’em. też pyszny ;-)

i kup tu prezent

choinka pyszni się od wczoraj, zastawiając pól pokoju i wyjście na balkon :-). to znak, że czas pomyśleć o prezentach.

nie lada wyzwanie. szczególnie jeśli chcemy, żeby obdarowany na widok prezentu rozpromienił się, jak słonko w południe. ciężko wybrać coś dla najbliższych. a im dalej, tym trudniej ;-). osobiście łatwiej mi wybrać coś dla kobiety, niż dla mężczyzny. łatwiej dla młodszych. młodych wszystko cieszy. 

kiedyś kupowałam tylko rzeczy niepraktyczne. tzn. takie, w których nie można ugotować, nie nadają się do prasowania i do pielenia ogródka. teraz zdarzają się odstępstwa. tylko wtedy, gdy wiem, że ktoś marzy o czymś praktycznym, a ciężko mu wygospodarować na to fundusze. wybierając upominek, od lat kieruję się zasadą, żeby wybrać coś, co obdarowany chciałby mieć, a z nieokreślonego powodu wciąż tego nie ma.    

w tym roku zebrało się parę prezentów do kupienia :-). wigilia jest u siostry Leo i będzie kilka osób :-). muszę pamiętać o śpiewnikach :-). żebyśmy mogli kolędować wszyscy wraz …

list do świętego

do mikołaja :-). to pierwszy święty, którego poznajemy.

dzieci rysują lub piszą listy. wysyłają. i zaczyna się oczekiwanie. chwilami niepewne (bo nie oszukujmy się: bywało się niegrzecznym ;-)). ale radosne, pełne ciekawości. czekają nie tylko na prezent. czekają też na mikołaja. może uda się podejrzeć, jak zakrada się przez okno? jak wkłada bratu pod poduszkę kolorową paczkę, albo jak wpada przez komin? może usłyszy się dzwonki reniferów? rano budzą się i rozpakowują prezent. cieszą się tak, jak tylko dzieci potrafią się cieszyć.

nastolatki mają nadzieję na prezent. no bo chyba rodzice coś kupią. ostatnio mówiły, że chciałyby mieć tę nową grę. uśmiechają się wyrozumiale, gdy młodsza siostra ekscytuje się mikołajem …

dorośli są dorośli. no to co? czy kupno upominku dla (nie)męża  to kłopot?  czy drobiazg otrzymany od bliskiej osoby nie sprawi nam radości? sprawi. oczywiście, że sprawi.

czasem warto spojrzeć na świat oczami dziecka. zachęcam do pisania :-)

czas prezentów :-)

Ania je, żeby żyć. nie odwrotnie. jedzenie to dla niej konieczność i nie sprawia jej frajdy. Adasiowi – mężowi Ani – wręcz przeciwnie :-). jaki prezent wymyślił Adaś dla Ani w kolejną rocznicę ślubu ? zabrał ją do najlepszej restauracji w mieście. jak na najlepszą przystało: był elegancki wystój, nienaganna obsługa, wykwintne menu. w karcie dań królowały: dziczyzna i ryby. co zamówiła Ania ? pierogi ruskie :-) :-) :-).

wysłuchaliśmy tej historii, siedząc w ogródku i zajadając lody (było upalnie :-)).

Adaś niezadowolony, bo:

• tak bardzo chciał zrobić Ani frajdę
• odkładał na tę knajpkę
• to było dla niego święto: rodzinne i duchowe
• jak mogła zamówić pierogi ?  

Ania niezadowolona, bo:

• przecież on wie, że ona nie lubi
• wydał tyle pieniędzy, że kupiłaby sobie co najmniej dwa prezenty, o których marzy
• co to za rocznica ? (w znaczeniu, że zepsuł im ten dzień)
• i ten kelner tak jej się przyglądał ? 

śmialiśmy się z nich serdecznie. do dziś uśmiecham się, pisząc te słowa :-).

czy wasi mężczyźni też czasami tak hmmm… trafnie ;-)… wybierają prezenty ?